Instellingen op het gebied van cultuur, erfgoed, onderwijs en onderzoek vormen met elkaar het Netwerk Digitaal Erfgoed. Centraal staat de gedachte dat we niet meer als ‘instelling’ denken, maar als ‘netwerk’. De toekomstplannen van het Herinneringscentrum sluiten naadloos aan op ondertekening van het NDE-manifest.
Op maandagavond 4 mei 1970 liepen 4.000 hoogwaardigheidsbekleders, overlevenden, nabestaanden en andere geïnteresseerden in een stille tocht op weg naar het nieuwe Nationaal Monument Westerbork. Er waren geen toespraken, geen gedichten, geen muzikale bijdragen.
Iets buiten het kampterrein, met uitzicht op deze beladen plek, staat een houten villa. In de volksmond ook wel het huis van de kampcommandant genoemd. De woning kent een bewoningsgeschiedenis tot en met 2007.
Het zijn unieke beelden, de filmopnamen die in het voorjaar van 1944 in Kamp Westerbork zijn gemaakt. Behalve een propagandafilm over Theresienstadt en geallieerde opnames van onder andere Buchenwald en Dachau, is er tijdens de Tweede Wereldoorlog niet in concentratiekampen gefilmd. Waarom werd er wel in Westerbork gefilmd? Wie maakte de beelden en wat is erop te zien?
In barak 56 schuilt de meervoudige herinnering aan het beladen verleden van kamp Westerbork. Het is een plek met meer dan 100.000 betekenissen: het is de plaats waar een Joodse broer verbleef in oktober 1942, een Sintezza moeder gevangen zat voordat zij naar Auschwitz werd weggevoerd, een NSB-vader lange tijd was geïnterneerd en een Molukse neef bijna 20 jaar lang een ‘thuis’ had. Het is het gebouw waar Anne Frank enkele weken te werk werd gesteld en waar Etty Hillesum en Philip Mechanicus in hun dagboeken schreven.
