Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd 102.000 keer een vader, een moeder, een broer, een zus, een opa en een oma vanuit kamp Westerbork naar ‘het Oosten’ weggevoerd en daar door de nazi’s vermoord. In de nieuwe tentoonstelling Een Naam, een Gezicht, het Verhaal wil het Herinneringscentrum Kamp Westerbork laten zien wie deze mannen, vrouwen en kinderen waren door hun namen te tonen, hun gezichten weer te geven en hun verhalen op een interactieve wijze te vertellen.
Een centrale plek in de tentoonstelling wordt ingenomen door twee monumentale kunstwerken.
De Amsterdamse kunstenaar Bart Domburg (1957) begon een paar jaar geleden, geheel op eigen initiatief, met de namen van alle 102.000 vervolgingsslachtoffers uit Nederland op te schrijven. Het resultaat is het werk De Namen. In totaal 29 vellen papier van 1 meter 50 bij 2 meter 80, met daarop handgeschreven de namen van allen die om geen andere reden dan hun achtergrond zijn vermoord. De fineliners die hij hiervoor gebruikte schreef hij leeg tot het punt dat de naam niet meer goed te lezen zou zijn. Zo ziet de kijker vanaf afstand grote grijzige vellen met verschillende tonen.
Kunstenaar Frank Lisser (1959) schilderde op verzoek van zijn moeder in 1993 een monumentaal herinneringsbeeld aan haar vader, ooms en tantes. Een kleine zwart-witfoto, de enige waarop de Joodse familie Elion gezamenlijk poseerde, diende als voorbeeld. Lisser wist weinig van zijn poserende familieleden. Het lange werken aan het groepsportret bracht hem niet alleen dichter bij de afzonderlijke personen en hun geschiedenissen, maar ook bij het levensverhaal van zijn moeder.
Van de veertien familieleden op het schilderij De familie Elion waren vier voor de Tweede Wereldoorlog overleden, zeven in de concentratiekampen vermoord en zouden uiteindelijk drie de oorlog overleven: Lissers grootvader Cobus, diens oudste broer David en zijn kleine neef Ko.
De tentoonstelling Een Naam, een Gezicht, het Verhaal is vanaf 25 november 2024 in het Herinneringscentrum Kamp Westerbork te bekijken.
