Markering spoortracé

Kamp Westerbork was een deportatiemachinerie: het symbool voor deze plek was en is de trein. In eerste instantie stoppend en vertrekkend bij het station Hooghalen, vanaf november 1942 in het kamp. Hetzelfde pad dat vanaf het station aan de spoorlijn Zwolle-Assen naar en in het kampterrein liep en waarover tienduizenden voort sjokkend en strompelend met bagage bepakt zijn gegaan, werd het traject waarover de trein nog veel meer mensen aanvoerde.

Kort na de bevrijding is de spoorlijn weggehaald om elders een nieuw gebruik te krijgen. Echter, het tracé is niet alleen nog geheel te volgen, vanuit het kamp tot aan de aftakking van de lijn bij Hooghalen en vice versa, maar ook begaanbaar.

Het tracé van de spoorlijn zal worden gemarkeerd. Deze markering kent twee ‘routes’: die van de binnenkomende transporten – en daarmee ook de laatste ‘etappe’ van het Westerborkpad vormend - en die van de uitgaande transporten. Begin- c.q. eindpunt zijn de Tekens in Westerbork. Deze vijf 'Tekens', iets buiten het eigenlijke kampterrein gelegen en gesitueerd aan het tracé, vermelden de kampen waarheen de gevangenen vanuit Westerbork werden getransporteerd alsook het aantal gedeporteerden en het aantal overlevenden per kamp.



De markeringen langs het oorspronkelijke spoortracé verbinden het Herinneringscentrum met het terrein van kamp Westerbork.